6- تكريم و احترام:
امام زمان (عج) كه رهبري و هدايت ما را به عهده دارد شايسته تكريم است، او را كه دوست مي‌داريم و به او عشق مي‌روزيم براي ما ارزشمند و قابل احترام است، تنها بزرگواري كه با ذكر نام او همه از جا بلند مي‌شوند و مستحب است اين برخاستن امام زمان است. حضرت امام رضا (ع) هنگام ذكر نام مبارك ايشان از جا بلند مي‌شدند و دست بر سر مي‌نهادند و مي‌فرمودند: خدايا فرجش را نزديك فرما و قيامش را آسان گردان. (صافي ص 506)


اين برخاستن و تعظيم كردن و تكريك كردن فقط احترام گذاشتن تنها نيست. بلكه نشانه‌اي از بيسج شيعه است جهت قيام و همراهي و هم سوئي ما در احترام گذاشتن به ايشان حرمت نهادن به ارزشهاي اخلاقي است حرمت نهادن به ترويج اعتقادات است. تكريم خوبيها و بزرگواريهاست بزرگداشت امام و مولي و ولي شيعيان است.


7-به ياد امام عصر (عج) بودن
حضرت امام زمان (عج) خطاب به شيعيان مي‌فرمايند «انا غير مهملين لمراعاتكم و لا سنين لذكركم» (طبرسي / ج 2 ص 598) ما در مراعات حال شما كوتاهي نمي‌كنيم و يادتان را از خاطر نمي‌بريم.


وقتي آن حضرت به ياد شيعيان است ما نيز به ايشان كه ذخيره هستي و ثمره همه رسالتها و كمالات و سر چشمه همه خوبيها و خيرات و زيبائيهاست بايد ياد كنيم، وظيفه شيعيان است كه با ذكر نام او و دعا براي سلامتي و فرج و بيان خصال و نيكوئيهاي او هر روز از ايشان ياد كنند هر چه اين ياد آوري همراه با آگاهي زيادتر باشد شناخت بيشتر خواهد بود.


8-محبت و دوستي:
در قرآن كريم خداوند فرمود: «قل لا اسئلكم عليه اجرا الا الموده في القربي» (شوري – آيه 23) يعني: بگو از شما جز مودت و محبت خويشاوندانم اجر و مزدي براي رسالت نمي‌خواهم لذا محبت نسبت به پيامبر واهل بيت اوواجب است اين دوستي سبب ارتباط روحي، رواني و معنوي در راه خداست.


محبت نسبت به حضرت امام زمان (عج) سبب اطاعت همراه با عشق و علاقه به اوست اين محبت نسبت به معصومين پايه دين است بلكه به قول امام صادق (ع) برابر با آن است « هل الدين الا الحب » (عياشي ج1 / ص 167) دوستي اهل بيت سبب استقرار دين خداوند و جهاني شدن آن خواهد بود.


9-اشتياق به ديدار آن حضرت:
حضرت امام صادق (ع) كه خود را از مشتاقان ديدار جمال امام موعود هستند در دعاي ندبه با سوز و گداز ار اين اشتياق فرازهاي فرواني گفته‌اند « عزيز علي ان اري الخلق و لا تري» يعني براي من دشوار است كه مردم را ببينم و تو ديده نشوي « متي ترانا و تراك » كي شود كه ما تو را ببينيم و تو ما را ؟ كسي كه شوق ديدار آن حضرت را دارد جز به ديدار او نمي‌انديشد و هميشه به ياد اوست و در رفتار و اعمال خود رضاي او را مي‌طلبد كه رضاي خداوند در خشنودي اوست.


10-تحقيق و پژوهش:
تحقيق و پژوهش در شناخت ويژگيهاي حضرت امام زمان يكي ديگر از وظايف شيعيان است تا متوجه شود آن كه مايه رستگاري بشريت و گسترش عدالت و ريشه كن كننده ظالمان و ستمگران است كيست ؟بايد جستجو كرد كه او چه نقشي در حيات ما دارد. ؟آن كه خداوند اين جايگاه رفيع و اين نقش بزرگ را به او عطا فرموده است چه كسي است؟ اين جستجو و تحقيق نوعي تكليف است كه شيعه در دوران غيبت وظيفه دارد كه بنا به تعهدات خويش در مسير اهداف ولايت كه همان غايت رسالت است تلاش كند. زيرا جستجو براي شناخت حضرت امام زمان (عج) به منظور تحقق همان اهداف است.


10-خدمت كردن به امام عصر (عج)
حضرت امام زمان (عج) در جهان حاكمي است عدالت گستر، برقرار كننده حكومت توحيدي با شايستگيهاي ويژه كه نظير آن در جهان مشاهده نشده است. پيامبران بزرگي چون حضرت عيسي (ع) در ركاب او جهت خدمت كردن خواهند بود. حضرت امام صادق (ع) مي‌فرمايند : «لو ادركته لخدمه ايام حياتي » (مجلسي / ج 51 ص 148) يعني اگر دوران او را درك مي‌كردم براي همه عمر خدمت او را مي‌كردم.


وقتي پيامبران مشتاق خدمت كردن به او هستند وظيفة شيعيان مشخص است كه بايد كمر بسته در خدمت ايشان باشند. زيرا آنان كه در دوران غبيت از جان و دل در خدمت افكار و انديشه‌هاي امام زمان هستند قطعاً در زمان ظهور نيز شايستگي حضور در خدمت ايشان را خواهند داشت.


11-اداي حقوق:
در دعاي ندبه مي‌خوانيم: «واعنا علي تأديه حقوق اليه» ما را در داي حقوق او ياري فرما. حقوقي كه آن حضرت دارند حق هدايت و راهنمايي، حق امامت، مواظبت بر اطاعت از ايشان، نرنجانيدن قلب مباركشان پاسداري از آرمانهايشان، پرداخت حقوق شرعيه كه اداي اين حقوق به نفع شيعيان است زيرا رعايت اين حقوق دراستحكام بخشيدن به حفظ دين و ايمان شيعيان تأثير مثبت خواهد داشت.



12-تقوا و خودسازي و ساختن ديگران:
در زمره شيعيان حضرت مهدي (عج)بودن با شعار تحقق پذير نيست و بايد انتظار كشيد و در عرصه عمل و تلاش پرهيزكار و متقي بود. اين تلاش با پذيرفتن مسئووليت و بر اساس تقوا و ورع بايد باشد نه به خاطر هواي نفس و مال و ثروت و مقام و جاه. حضرت امام صادق (ع) فرمودند : « من سره ان يكون من اصحاب القائم فلينتظرو ليعمل بالورع و محاسن الاخلاق و هو منتظر » (مجلسي ج 52 / ص 140)


هر كس مي‌خواهد از ياران حضرت قائم باشد بايد انتظار بكشد و در عين انتظار به تقوا و خوش خلقي رفتار نمايد.


با بي مبالاتي و عدم پرهيز از گناه و خود فراموشي عدم تزكيه نفس و باور نداشتن نمي‌توان خود را ياور هميشه حضرت دانست، شيعه امام زمان (عج) مبادي آداب است، از گناه پرهيز مي‌كند هويت خود را مي‌شناسد، خود را سرباز امام زمان مي‌داند از جان ايثار مي‌كند از وسوسه‌هاي شيطاني دوري مي‌گزيند. در راه ارزشهاي ولايت از مال و توانائيهاي خود مايه مي‌گذارد و اسير فريبندگيهاي دنيا نمي‌شود.


شيعه امام زمان (عج) علاوه بر خود سازي به آگاه سازي ديگران مي‌پردازد، ديگران را به تقوا دعوت مي‌كند اهل امر به معروف و نهي از منكر است. مي‌كوشد تا جامعه رااصلاح كند و ديگران را به صلاح و تقوا و تزكيه دعوت كند. رفتار او از نظر شوق و تقوا و تزكيه براي ديگران الگوست. غافلان را هدايت مي‌كند، بيچارگان را دستگير است، گناهكاران را ارشاد مي‌كند و خود را مسئول مي‌داند.


13- پرهيز از شك و ترديد:
از حضرت امام صادق نقل شده است : «... فاياكم و اولئك و الاريتاب انفو عن انفسكم الشكوك و قد حذرتم فأحذروا من الله ... » (صدر الاسلام همداني ص 279) پس بپرهيزيد از شك ودودلي و ترديد. شكها را از خود برانيد و به تحقيق كه شما بر حذر داشته شديد پس از خدا پرهيز كنيد....


با توجه به سيطره بي اعتقادي و لا مذهبي در جوامع بشريت و وجود و توسعه مكاتب مادي گرايي و فضل فروشي عالمان غير متعهد و تك بعدي و اظهار نظر اشخاص غير متخصص عوامل متعدد سبب تخريب عقايد مسلمانان شده است و آنها رادچار شك و ترديد مي‌كند. البته اگر شك مقدمه‌اي براي تحقيق و شناخت بهتر باشد خوب است ولي اگر شك سبب پشت پا زدن به حقايق ديني باشد مخرب است. پس در صورت بروز شك بايد مسأله را از علماي فاضل و آگاه و مسئوول سؤال كرد و به تحقيق و مطالعه پرداخت تا يقين حاصل شود.


نتيجه:
با توجه به تبليغات مسموم مفرضين و مخالفان و با عنايت به وظيفه سنگين شيعيان لازم است در زمينه‌اي مختلف فعاليت‌ها با هوشياري كامل انجام گيرد، يكي از مسائل،وظايف مسلمانان در عصر غيبت امام زمان مي‌باشد.


مهمترين اين وظايف در درجه اول شنلخت نسبت به آن حضرت است هر چه شناخت كاملتر گردد شور و اشتياق و ارادت و محبت شيعه آگاه نسبت به آن حضرت زيادتر مي‌شود آنگاه سفارش شده است به انتظار فرج آن حضرت و آمادگي كامل داشتن كه بايد به تهذيب نفس پرداخت و پويند خود را با ولايت بيشتر كرد و رفتار و كردار آن امام همام را سر مشق قرار داده دائم به ياد ايشان بود كه اين به ياد بودن شوق و اشتياق را زيادتر و آتش عشق و محبت به ديدار را شعله ورتر مي‌سازد در نتيجه صبر، خدمت كردن را پيشه مي‌سازد و حقوق ايشان را ادا مي‌كند و از شك و ترديد رها مي‌گردد.